دولت رئیسی سردمدار رشد سالانه نقدینگی و میانگین سالانه تورم در دولت‌های بعد از جنگ ایران و عراق_خبررسان

به گزارش خبررسان، به گمان زیاد یکی از با اهمیت ترین موضوعات مورد او گفت و گو در مناظرات، بازدید کارکرد اقتصادی در دولت‌های قبل و اراعه راهکارها برای بهبود متغیرهای کلان اقتصادی است.

بازدید‌ها مشخص می کند دولت هاشمی‌رفسنجانی از لحاظ آمار رشد اقتصادی کارکرد مناسبی داشته، اما به لحاظ حالت تورم، دولت احمدی‌نژاد و دولت خاتمی کارکرد بهتری را ثبت کردند.

از منظر آمارهای پولی نیز حالت در دولت‌های خاتمی و هاشمی بهتر از دیگر دولت‌ها بوده است. باید دقت کرد که این آمارها نمی‌تواند به تنهایی معیار دقیقی برای برسی کارکرد دولت‌ها باشد، اما تصویری از شرایط اقتصاد کلان در دوره‌های گوناگون پاستورنشینان اراعه می‌کند.

بازدید کارکرد اقتصادی دولت‌های سپس از جنگ مشخص می کند میانگین رشد سالانه نقدینگی، میانگین سالانه تورم و میانگین رشد سالانه پایه پولی در دولت سید ابراهیم رئیسی بیشتر از دیگر دولت‌های بعد از جنگ ایران و عراق بوده است. بااین‌حال کارکرد این دولت از منظر رشد، بهتر از همه دولت‌ها به جز دولت هاشمی رفسنجانی بوده است. یقیناً باید دقت داشت به حرف های رئیس سازمان برنامه و بودجه افزایش درآمدهای نفتی نزدیک به نیمی از رشد اقتصادی در دوران رئیسی را راه اندازی داده است.

اقتصاددانان اصرار دارند که رشد اقتصادی در سرزمین ما بیشتر از هرچیز متاثر از حالت صادرات نفتی و درآمدهای ارزی ناشی از آن است. بازدید آمارهای رشد در دولت‌های گوناگون نیز همین نوشته را تایید می‌کند.

به طور کلی در سال‌ها و دوره‌هایی که سرزمین دچار تحریم‌های خارجی بوده و درآمدهای نفتی افت یافته است، رشد اقتصادی افت یافته و امکان افزایش تولیدات سرزمین وجود نداشته است. به این ترتیب می‌توان او گفت رشد اقتصادی در سرزمین به طور کلی ناشی از راه اندازی اندوخته، بهبود منفعت‌وری و گسترش فناوری‌های نوین نبوده و نفت با اهمیت ترین عامل رشد اقتصادی سرزمین در سال‌های بعد از جنگ بوده است. مطابق آمارها از منظر رشد اقتصادی دولت‌های هاشمی رفسنجانی و رئیسی بهترین کارکرد را داشته‌اند.

میانگین رشد سالانه اقتصاد در این دو دولت بالاتر از دیگر دولت‌های سپس از جنگ بوده و رقم رشد در این دو دولت به ترتیب برابر با ۶.۹ و ۴.۵درصد بوده است. به جز بهبود حالت درآمدهای نفتی در دوره این دو دولت، آنچه در این دو دوره مشترک بوده، به‌کارگیری ظرفیت‌های تولیدی است که در دوره‌ای همچون جنگ تحمیلی یا دوران کرونا مورد منفعت گیری قرار نمی‌گرفتند. به همین علت می‌توان او گفت رشد اقتصادی در هیچ‌کدام از این دوره‌ها رشد باکیفیت و پایداری نبوده است. در صورتی که اتفاق خاصی در حالت سیاست خارجی ایران رخ ندهد، انتظار نمی‌رود رشد ایران در سال‌های آینده در سطح قابل‌توجهی قرار گیرد و بعد از گذر تاثییر نفتی، مجدد به رشدهای اقتصادی زیر ۳درصد بازخواهد گشت. آخرین آمارها در زمستان سال ۱۴۰۳ نیز مشخص می کند که رشد فصلی به زیر ۳درصد رسیده است.

منبع :


دنیای اقتصاد