انسولین‌های قلمی کالای لوکس نیست، حق مردم است_خبررسان

اختراعی در این میزگرد، انسولین قلمی را به‌گفتن یک کالای لوکس وارداتی معارفه کرد و او گفت: «من در مصاحبه‌های قبلی هم هنگامی راجع به برخی از داروها سخن بگویید کردم، اشاره داشتم که انسولین قلمی را زیاد سریع به سرزمین آوردند؛ درحالی‌که تعداد بسیاری از کشورها تا این مدت از آن منفعت گیری نمی‌کردند. ما نباید انسولین را به شکل قلمی داخل می‌کردیم، چون هزینه‌های سنگینی بر نظام سلامت تحمیل شد. این دارو را می‌توان یک کالای لاکچری دانست که ورودش منافع اقتصادی بزرگی برای شرکت‌های دارویی داشت.»

او گفت: «در گروه‌های دارویی سروصدای بسیاری درمورد این نوشته به پا شد، چون واردات انسولین قلمی و تبلیغات گسترده برای مصرف آن، منافع مالی کلانی برای برخی شرکت‌ها به همراه داشت. این در حالی است که مردم تحت تأثیر تبلیغات ناچار به پرداخت هزینه‌های بیشتری شدند. پزشکان دارو را تجویز می‌کنند و مردم چاره‌ای جز پرداخت هزینه ندارند. شرکت‌های دارویی نیز از این زمان منفعت گیری کرده و با ویزیت پزشکان، تبلیغات، و اراعه امتیازات اختصاصی، داروهای خود را به بازار تحمیل می‌کنند.»

این

اظهارنظر با عکس العمل‌های گسترده‌ای در فضای مجازی همراه شد. در همین جهت، علیرضا استقامتی، استاد قسمت غدد دانشگاه علوم پزشکی تهران و رئیس هیئت مدیره انجمن خبر‌رسانی دیابت، در او گفت‌وگویی مختصر، این نظرات را نقد کرده و پافشاری کرد: انسولین‌های قلمی کالای لوکس نیستند؛ دسترسی به این نوع دارو و درمان حق مردم و بیماران سرزمین است و نمی توان این حق را از آنان سلب کرد.

علیرضا استقامتی، استاد قسمت غدد دانشگاه علوم پزشکی و رئیس هیئت مدیره انجمن خبر‌رسانی دیابت با گفتن این نوشته افزود: هر شخص در هر جایگاهی که قرار دارد نباید در ربط با حق مردم نظر دهد. ما ماموریت داریم به گفتن یک متخصص برآن چیزی که به سود مردم و بیماران است اصرار کنیم.

وی این چنین افزود: تجویز انسولین چه به طور ویال و قلم از سوی پزشکان متخصص برای بیماران مبتلا به دیابت یک سوی ماجراست اما از نظر دیگر بیمارانی می باشند که حیات‌شان به مصرف انسولین بسته است و باید این انسولین را چندین نوبت در روز مصرف کنند.

استقامتی در ادامه گفت: در این او گفت و گو زیاد ساده جای هیچ مناقشه‌ای نیست به این علت که بیمارانی که باید انسولین مادام العمر مصرف کنند در طیف سنی زیاد گسترده‌ای قرار دارند از سن پایین یعنی کودکان، نوجوانان تا سالمندان که باید از آنان سوال کرد که آیا قلم انسولین از دیدگاه شما که باید مادام‌العمر مصرف کنید یک کالای لوکس محسوب می شود؟

استاد قسمت غدد دانشگاه علوم پزشکی تصریح کرد: باید از بیماران سوال شود؛ از دیدگاه یک کودک سه ساله‌ یا یک نوجوان ۱۲-۱۳ ساله‌ای که در سن بلوغ باید روزانه سه تا پنج بار تزریق کند آیا انسولین‌های قلمی یک کالای لوکس محسوب می‌شود؟ اگر این بیماران جواب انها گفتند که بله انسولین‌های قلمی کالایی لوکس محسوب

می شوند یا این که در حمل و نقل این دارو به مدرسه، دانشگاه یا ورزشگاه یا هر ترددی در خارج از خانه هیچ مشکلی تشکیل نمی شود بنده به گفتن یک متخصص هیچ حرفی برای گفتن ندارم. اما به طور قاطق افرادی که با بیماران دیابتی زندگی می کنند به اختصاصی خانواده آنان که مرتبا از صبح، ظهر تا شب با آنان و مشکلاتشان سروکار دارند اینگونه فکر نمی کنند که قلم انسولین یک کالای لوکس محسوب می شود. این نوع دارو برای درمان بیماران مبتلا به دیابت نیاز امروز بشریت است و مردم حق دارند که از درمان های راحت‌تر منفعت گیری کنند به خصوص در ربط با بیماری‌های مزمنی که مادام العمر فرد باید با آن زندگی و درمان کند.

وی این چنین با اصرار بر این که دسترسی به این نوع دارو و درمان حق مردم است و نمی توان این حق را از آنان سلب کرد، اصرار کرد: اگر سرزمین به هر دلیلی دچار مشکلات و محدودیت مالی است، نباید این محدودیت مالی را در امر بهداشت و درمان و تشکیل محدودیت در دسترسی مردم به دارو و درمان اعمال کرد؛ به اختصاصی مردمی که درمان تزریقی انجام می دهند. درمان خوراکی  باز راحت تر است، اما بیمارانی همانند مبتلایان به دیابت که درمان های تزریقی مادام العمر انجام می دهند، مسأله تنها سهولت نیست بلکه دقت هم هست، سهولت در حمل و نقل و مصرف یا بار روانی آن نیز نقل است.

استقامتی افزود: افرادی که این فرمایشات گوهربار را مبنی بر لوکس بودن انسولین‌های قلمی می‌فرمایند، آیا از بار روانی و از دیسترس ناشی از بیماری خبر دارند؟! از افسردگی یا اضطراب ناشی از بیماری خبر دارند؟! آیا واقعا با بیماران از نزدیک زندگی کرده‌اند؟! آیا واقعاً از بیماران نظرسنجی کرده‌اند سپس این فرمایشات می‌فرمایند؟! حتی اگر این سخنان دلسوزانه هم باشد دقیق نیست، به علت این که ما فقط

یک وجه قضیه را دیده‌ایم.

وی این چنین اظهار داشت: پیچیدگی‌های درمان دیابت زیاد زیاد است، اما آنچه باید مورد دقت قرار گیرد این است که بیمار مبتلا به دیابتی که انسولین تزریق می‌کند یک آدم معمولی نیست؛ از کودکان گرفته تا سالمندان که دید مناسبی ندارند و قوت موتور و حرکت آنان ضعیف است شرایط زیاد متفاوت است.

استقامتی در ادامه گفت: من متأسفم که هرگاه ما دچار محدودیت‌های مالی می‌شویم می‌خواهیم بار این محدودیت‌ها را بر دوش قسمت بهداشت و درمان بگذاریم. فراهم سلامت مردم تکلیف دولت ها است که باید به خوبی انجام بدهند. این ماموریت‌ی دولت‌ است نه این که بخواهیم منتی برسر مردم بگذاریم.

وی او گفت: برای راستی آزمایی این که آیا انسولین‌های قلمی جزو کالای لوکس محسوب می‌شود، باید در قدم نخست از مردم و از جامعه بیماران دیابتی سوال کرد که آیا شما که با گوشت و پوست و استخوان با این بیماری دچار و درمان آن را انجام می دهید با این سخن که انسولین‌های قلمی جزو کالاهای لوکس محسوب می‌شود موافقید یا خیر؟

وی در جواب به این سوال که در دسترسی به دارو و درمان‌های تازه دیابت در کدام نقطه جهان ایستاده‌ایم، گفت: خوشبختانه ما تعداد بسیاری از درمان های تازه درمان دیابت را در سرزمین داریم. همه داروهای تازه خوراکی دیابت در دسترس بیماران در سرزمین است و داروهای تزریقی‌ نیز اهم آنها را در سرزمین داریم. حال یک تا دو داروی جدیدتر نیز به بازارهای جهانی آمده است که قرار است در داخل سرزمین تشکیل شود که روال تشکیل آن یه مقدار زمان بر است.

استقامتی اصرار کرد: خوشبختانه از نظر درمان دیابت از دنیا عقب‌ماندگی آنچنانی نداریم و اکثر قریب به اتفاق آنها را در سرزمین داریم.