از بسته تحریمی تازه آمریکا علیه ایران چه می‌دانیم؟_خبررسان

به گزارش تجارت نیوز، بر پایه گزارش‌های رسانه ای که تا بحال در این خصوص انتشار شده، این بسته تازه بزرگ‌ترین بسته تحریمی علیه شبکه نفتی و کشتیرانی ایران را از سال ۲۰۱۸ اعمال خواهد کرد. این بسته تحریمی که از سوی دفتر کنترل دارایی‌های خارجی (OFAC) انتشار شده، بیشتر از ۱۱۵ فرد، نهاد، شرکت و شناور دریایی را دربرمی‌گیرد و ادعا شده که مقصد آن «مختل‌سازی شبکه گسترده جابه‌هایی نفت ایران از طریق دریا است؛ شبکه‌ای که تحت مدیریت محمدحسین شمخانی، فرزند علی شمخانی، اداره می‌شود.» بر پایه اظهار و ادعای رسمی وزارت خزانه‌داری، این شبکه با منفعت گیری از شرکت‌های صوری، اسناد جعلی، و جابه‌جایی‌های دریایی پیچیده، میلیون‌ها بشکه نفت و فرآورده‌های نفتی ایران و روسیه را به خریداران خارجی از جمله چین ارسال کرده است. ایالات متحده این عمل ها را نقض مستقیم تحریم های یکجانبه خود علیه جمهوری اسلامی ایران می داند.

افراد و نهادهای تحریم‌شده

در کل، بسته تحریمی تازه شامل موارد زیر است:

۱۵ شرکت کشتیرانی

۵۲ شناور نفتکش و کشتی کانتینربر

۱۲ فرد حقیقی

۵۳ نهاد و شرکت تجاری

این نهادها در ۱۷ سرزمین از جمله هند، امارات متحده عربی، پاناما، ایتالیا و هنگ‌کنگ مستقر می باشند. در قسمت‌هایی از گزارش های رسانه ای انتشار شده با اشاره به گستردگی شبکه جابه‌جایی نفت ایران علیرغم تحریم های آمریکا از گفتن «شبکه شمخانی؛ از تهران تا بمبئی و دبی» یا «امپراتوری کشتیرانی» منفعت گیری شده است.

اتحادیه اروپا نیز در اغاز ماه ژوئیه، «محمدحسین شمخانی» را به علت نقش وی در تجارت نفتی با روسیه و شراکت در دور زدن تحریم‌ها، مورد تحریم قرار داده می بود.

نقش بازیگران هندی در شبکه تحریم‌شده

در بین افراد و شرکت‌های مقصد تحریم‌ها، نام چندین تبعه هندی نیز به چشم می‌خورد:

پانکاج ناگجیبهائی پاتل، تبعه هند و ساکن امارات متحده عربی، به‌گفتن مدیر ارشد چند شرکت کشتیرانی مرتبط با شبکه شمخانی معارفه شده است. او در شرکت Teodor Shipping L.L.C. که به عملیات جابه جایی نفت ایران پشتیبانی کرده، سمت اجرایی داشته و این چنین به‌گفتن مدیر شرکت هندی Shreeji Gems Ltd نیز معارفه شده که در تسهیل لجستیک نفتی برای شبکه ایرانی نقش داشته است.

جاکوب کوریَن و انیل کومار پاناکال نارایانان نایر، دو تبعه دیگر هندی می باشند که در مرکز فعالیت‌های شرکت Neo Shipping Inc. قرار دارند؛ شرکتی ثبت‌شده در جزایر مارشال که مالک کشتی ABHRA (IMO ۹۲۸۲۰۴۱) است. این شناور بخشی از ناوگان مورد منفعت گیری در حمل نفت ایران است.

بر پایه اظهار خزانه‌داری آمریکا، همه دارایی‌ها و منافع این افراد و شرکت‌ها که تحت صلاحیت ایالات متحده قرار دارند مسدود شده‌اند و شهروندان آمریکایی از هرگونه خرید وفروش با آن‌ها منع شده‌اند. این چنین هر شرکت خارجی که به همکاری با این نهادها ادامه دهد، در معرض تحریم‌های ثانویه قرار خواهد گرفت.

گرچه دولت هند تا بحال عکس العمل رسمی به تحریم شهروندانش نشان نداده است، اما کارشناسان هشدار داده‌اند که این عمل می‌تواند پیامدهای مالی و اعتباری سنگینی برای شرکت‌ها و متخصصان حوزه حمل‌ونقل دریایی هند داشته باشد. وزارت خزانه‌داری آمریکا هشدار داده که حتی شراکت غیرمستقیم در فعالیت‌های تحریم‌شده همانند ایفای نقش مدیر یا سهام‌دار در شرکت‌های صوری می‌تواند تبدیل جریمه‌های جدی شود.

واشنگتن از تشدید تحریم به جستوجو چیست؟

مقامات ایالات متحده در توجیه وضع این تحریم ها کرده‌اند که این تحریم‌ها بخشی از تلاش گسترده برای تضعیف شبکه‌های مالی ایران است. «تضعیف فروش نفت ایران، که منبع مهم درآمد این سرزمین محسوب می شود، مقابله با دور زدن تحریم‌ها از طریق شبکه‌های صوری بین‌المللی، ممانعت از تامین مالی برنامه‌های اتمی، موشکی و فعالیت‌های منطقه‌ای ایران و جلوگیری از حمایتمالی ایران از روسیه از طریق فروش مشترک نفت از جمله اهداف بسته تحریمی تازه آمریکا اظهار شده است.»

مایکل فالکندر، معاون وزیر خزانه‌داری آمریکا با مطرح ادعاهای بی پایه و مبنا درمورد ایران او گفت: «امروز ما قلب یک تجارت نفتی سایه‌ای را مقصد قرار دادیم که سوخت فعالیت‌های بی‌ارامش‌کننده ایران و کوششهای جنگی روسیه را فراهم می‌کند.»

اسماعیل بقائی، سخنگوی وزارت خارجه ایران، در عکس العمل با محکوم کردن این عمل، تحریم‌های تازه آمریکا علیه تجارت نفت ایران را کاری شرورانه در جهت ضربه‌زدن به گسترش اقتصادی و رفاه مردم ایران خواند و تصریح کرد: تحریم‌های یکجانبه و غیرقانونی آمریکا علیه ایران کاری جنایتکارانه و ناقض اصول و قواعد بنیادین حقوق بین‌الملل و حقوق بشر بوده و مصداق جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود و دولت آمریکا باید به‌خاطر نقض‌های فاحش حقوق بشر ناشی از این تحریم‌های غیرقانونی بازخواست شده و پاسخگو باشد.

سی ان ان در گزارشی در این باره نوشت: تحریم‌های تازه ایالات متحده علیه ایران و شبکه جهانی همکارانش، از جمله بازیگران مستقر در هند و امارات، نشان‌دهنده گسترش دامنه و شدت کارزار «سختی حداکثری» علیه تهران است. این عمل های در بستر افزایش تنش‌های نظامی، توقف مذاکرات هسته‌ای و همگرایی منافع نفتی ایران و روسیه اتخاذ شده‌اند.

تحریم‌های تازه در حالی اعمال شده‌اند که تنش‌ها بین تهران و واشنگتن در پی حملات هوایی آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران در ماه ژوئن افزایش یافته است. به حرف های مقامات آمریکایی، این حملات سه سایت کلیدی هسته‌ای را «ویران» کرده‌اند، اگرچه برسی‌ها درمورد مقدار واقعی خسارت متفاوت است.

دولت ترامپ اظهار کرده که کوششها برای اغاز مجدد مذاکرات هسته‌ای بعد از این حملات به تعویق افتاده و برتری کمتری اشکار کرده است. ترامپ در سخنانی تهدید کرد که اگر ایران تلاش برای بازسازی تأسیسات هسته‌ای را از سر بگیرد، «حملات بیشتری» انجام خواهد داد.

در شرایطی که برگشت ایران و ایالات متحده به میز مذاکره در هاله ای از ابهام قرار دارد، سیدعباس عراقچی، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران در تازه ترین او گفت و گو با فایننشال تایمز با تکرار این مسئله که استیو ویتکاف، نماینده اختصاصی رئیس جمهور آمریکا در امور غرب آسیا پیگیر احیای مذاکرات است از پیش شرط های تهران برای برگشت به این روال سخن حرف های است. عراقچی در این خصوص حرف های است: ما نیاز به عمل های واقعی اعتمادسازی از سوی آن‌ها داریم که این عمل های باید شامل جبران مالی و این چنین ضمانت‌هایی در خصوص عدم دعوا به ایران در طول مذاکرات مجدد باشد.

ایالات متحده آمریکا در حالی تحریم‌های یکجانبه را به ابزاری برای جنگ اقتصادی علیه کشورهای جدا گانه تبدیل کرده که با گذر زمان منفعت گیری افراطی و بی‌علت از این ابزار کشورها را نسبت به آن مقاوم کرده است.

«فارن پالیسی» اخیرا در تازه ترین نوشتار تحلیلی به تشریح جواب این سوال پرداخته که «چرا تحریم‌های نفتی دیگر کار امد نیستند». در بخشی از این نوشتار آمده است: در ماه ژوئن، وقتی که بمباران تهران اغاز شد، اتفاق عجیبی رقم خورد: صادرات نفت خام ایران به‌طور موقت افزایش یافت. با وجود بمباران، ایران از صدور نفت خود دست نکشید و مشتریانش در چین نیز از خرید آن، علی‌رغم تحریم‌ها منصرف نشدند. علت پیروزی ایران ساده است: تحریم‌ها دیگر مؤثر نیستند، حداقل نه به شکلی که در ابتدا طراحی شده بودند.

نویسنده این نوشته در ادامه استدلال کرده می بود که تحریم‌ها ابزاری برای اعمال سختی اقتصادی و ناچار کردن کشورها به تحول رفتارشان در نظر گرفته خواهد شد اما در عمل، کشورها در برابر تحریم‌ها مقاومت می‌کنند، هزینه‌ها را می‌پذیرند و راه‌هایی برای دور زدن آن‌ها می‌یابند. به‌جای آنکه تحریم‌ها علتتحول حرکت کشورها شوند، این تحریم‌ها بازارها را دگرگون و روابط اقتصادی را بازتعریف می‌کنند، به‌طوری که نفت در مسیرهایی جریان می‌یابد که مبتنی بر علتژئوپلیتیک است، نه علتتجاری.