قهرمانی که با اشتباهاتش در مسیر سقوط قرار گرفت/ وزنه زدن برای هیچ! – خبررسان

به گزارش خبرنگار مهر، کیانوش رستمی، وزنه‌بردار پرآوازه ایرانی که وقتی با مدال‌های مورد قیمت خود نامش در بین برترین‌های جهان قرار داشت، در سال‌های تازه مسیری متفاوت و پرحاشیه را طی کرده است. اغاز فراز و فرودهای جدی در دوران ورزشی او به سال ۲۰۱۳ بازمی‌گردد؛ وقتی که جداگانه تمرین کرد و حتی هنگامی سجاد انوشیروانی هم سکان هدایت تیم ملی وزنه‌برداری را برعهده گرفت با وجود همه مخالفت‌ها به روال خودش در ادامه گفت و در سال ۲۰۱۶ با طلای المپیک ریو رسید، اما از همان زمان به سپس رستمی ساز خودش را زد تا در نهایت به نقطه‌ای رسید که در سال ۲۰۲۴ تابعیت خود را تحول داد و اکنون قرار است در مسابقات جهانی ۲۰۲۵ با پرچم کوزوو روی تخته برود.

مسابقات جهانی در پیش و چالشی بزرگ

رقابت‌های جهانی وزنه‌برداری از ۱۰ تا ۱۹ مهر به میزبانی نروژ برگزار خواهد شد و تیم ملی ایران با کادر فنی تازه در این اتفاقات وجود خواهد یافت. با این حال، یکی از با اهمیت ترین سوژه‌ها، وجود رستمی به گفتن نماینده کوزوو در این مسابقات است. این وزنه‌بردار ۳۴ ساله با رکورد ورودی ۳۹۰ کیلوگرم در دسته ۹۴ کیلوگرم به مصاف حریفان خواهد رفت. با اهمیت ترین رقیب او، کارلوس ناراس از بلغارستان است؛ قهرمان جوان و پرانگیزه‌ای که در ۲۱ سالگی گفتن‌های جهانی و المپیکی را پیدا کرده است. تقابل توانایی رستمی و جوانی ناراس، یکی از نبردهای پرهیجان این دسته خواهد می بود.

افتخارآفرینی تا ریو و اغاز افول

رستمی نخستین بار در المپیک لندن ۲۰۱۲ با کسب مدال نقره درخشید و سپس در المپیک ریو ۲۰۱۶، با تمرینات فردی و در شرایطی خاص، توانست مدال طلای تاریخی را از آن خود کند. این پیروزی، او را در اغاز تبدیل‌شدن به پرافتخارترین المپین ایران قرار داد. اما از همان زمان، کم شدن تدریجی کارکرد او اغاز شد. اردوگریزی‌های مکرر، اوت کردن‌های پیاپی و فاصله گرفتن از سیستم تیم ملی علتشد که رستمی دیگر نتواند جایگاه اسبق خود را نگه داری کند.

ناکامی در توکیو و پاریس

بعد از المپیک ریو، مسیر او با ناکامی در کسب سهمیه المپیک توکیو همراه شد. کارکرد ضعیف در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۹ و از دست‌دادن امتیازات کلیدی، شانس حضورش را از بین برد. گرچه مسئولان فدراسیون زمان، حذف او را نتیجه کارکرد ضعیف و اوت‌های متعددش دانستند، اما رستمی این نوشته را به تصمیمات مدیریتی نسبت داد. در نهایت، او المپیک پاریس را نیز به علت اشتباهات مکرر خود و غیبت در رکوردگیری از دست داد.

مسیر خروج از تیم ملی و تحول تابعیت

رستمی تا سال ۱۴۰۲ هم چنان در تیم ملی وجود داشت، اما موفق نشد در رقابت‌های قهرمانی آسیا و لیگ داخلی کارکرد قانع‌کننده‌ای اراعه دهد. بعد از ناکامی در کسب سهمیه جهانی ریاض، درخواستی غیرمنتظره نقل کرد: «اگر نمی‌خواهید من در تیم باشم، رضایت بدهید تا از ایران بروم.» این سخنان که ابتدا جدی گرفته نشد، در ادامه رنگ حقیقت به خود گرفت و او تابعیت کوزوو را دریافت کرد. تلاشش برای وجود با پرچم این سرزمین در رقابت‌های جهانی سال قبل (۲ ۰۲۴) به علت نداشتن رضایت‌نامه ناکام ماند، اما امسال شرایط متفاوت است و او داخل میدان خواهد شد.

‌انتخابی که زمان‌های طلایی را از دست داد

حتی سپس از تحول تابعیت، وقتی که بهداد سلیمی سرمربی تیم ملی شد، تلاش کرد کیانوش رستمی را مجدد به تیم برگرداند. اما جواب او قاطعانه منفی می بود و خبرداد تصمیمش برای رقابت زیر پرچم کوزوو قطعی است. این ماجرا تصویری دوگانه از یک قهرمان را مشخص می کند؛ از یک طرف، ورزشکاری که با اراده و توانایی به قله جهان رسید و برای ایران افتخار آفرید، و از طرف دیگر، فردی که با تصمیم‌های شخصی و فاصله گرفتن از چارچوب تیم ملی، آینده ورزشی‌اش را داخل مسیری پرچالش کرد.

رستمی مثالای از یک قهرمان بااستعداد است که به علت انتخاب‌های نادرست، مسیرش را به سمت افول برد. در حالی که هم‌دوره‌ای‌هایش همانند سهراب مرادی و بهداد سلیمی امروز در کسوت مربیگری به وزنه‌برداری ایران خدمت می‌کنند و توانایی خود را در اختیار نسل تازه می‌گذارند، او راهی را برگزید که علتشد نه‌تنها از تیم ملی، بلکه از وزنه‌برداری ایران دور شود.

او می‌توانست با مقداری انعطاف و پذیرفتن نظم تیمی، در هر دو المپیک توکیو و پاریس روی سکوی قهرمانی بایستد. اما تمرینات فردی، بی‌توجهی به ساختار تیمی و پافشاری بر تصمیمات شخصی، علتشد افتش شدت بگیرد. امروز هم با تحول تابعیت و پیوستن به تیم کوزوو، هرچند امکان پذیر مجدد نامش بر سر زبان‌ها بیفتد، اما دور از انتظار است بتواند افتخارات روزهای طلایی که برای ایران رقم زد را تکرار کند.

کیانوش رستمی می‌توانست امروز در کنار هم‌نسلانش، با احترام و جایگاهی اختصاصی در وزنه‌برداری ایران باقی بماند، اما انتخاب‌های نادرست این زمان را از او گرفت. توانایی او یادآور این حقیقت است که پیروزی فقط به رکورد و توان جسمی وابسته نیست؛ بلکه انتخاب مسیر درست و همراهی با تیم، نقشی تعیین‌کننده در ماندگاری افتخارات دارد.