جهانگیر الماسی: پروانه معصومی ایران و هویت ایرانی را دوست داشت

به نقل از خبرنگار فرهنگی خبررسان از تنسیم، جهانگیر الماسی سال‌ها با بازیگران مختلفی از جمله پروانه معصومی همبازی بوده است. یکی دو کار زیاد تر از دیگران به چشم می‌خورد؛ از جمله «مسافران سحر» به کارگردانی مهدی فرزین‌پور که درمورد فعالیت‌های ضدرژیم پهلوی است که یک سید مبارز انقلابی به علت این فعالیت‌ها به یکی از مناطق دورافتاده استان هرمزگان تبعید می‌بشود. 

در این سریالی پروانه معصومی یک نقش اختصاصی دارد و جهانگیر الماسی هم ایفای نقش کرده است. این چنین فیلم «آشیانه مهر» به کارگردانی جلال مقدم که سال ۱۳۶۳ ساخته شده و مرحوم هادی اسلامی و پروین سلیمانی در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند و توانایی دیگر جهانگیر الماسی با پروانه معصومی به حساب می‌آید. 

داستان فیلم بر محور دو خانواده است. خانواده نخست بر تاثییر تصادف دخترشان زهره را از دست داده‌اند و خانواده دوم که بر تاثییر بمباران دشمن، بجز یک نوجوان جاسم، همه انها شهید شده‌اند. 

جهانگیر الماسی که این روزها سپس از زمان‌ها با «نامیرا» به کارگردانی شهریار بحرانی تصمیم دارد به سینماها بازگردد از پروانه معصومی و بی‌مهری‌ها و کم‌لطفی‌هایی که به اختصاصی سپس از درگذشت پروانه معصومی اتفاق افتاده به خبرنگار تسنیم او گفت: من قبل از هرچیزی این فقدان را اول به خانواده محترم این بازیگر پیشکسوت و سپس به جامعه هنری تسلیت می‌گویم. درگذشت این بانو، ضایعه‌ای است که اتفاق افتاده و همیشه جای ایشان در سینما و هنر این مرز و بوم خالی خواهد ماند. اما در واقع مرگ برای همه ما اتفاق می‌افتد و بایستی با همه دلبستگی‌هایمان خداحافظی کنیم و برویم. چه مقدار خوب است که همچون ایشان با به جای گذاشتن خاطرات خوب این دنیا را ترک کنیم. 

او گفت: خانم معصومی به لحاظ اخلاقی، انسانی، رفتاری و آنچه که من در دو سه توانایی‌ای داشتم چه وقتی که در فیلم «آشیانه مهر» با جلال مقدم بودیم و چه هنگامی که در سریال «مسافران سحر» فرزین مهدی‌پور بودیم یک اخلاق و حرکت اختصاصی‌ای از ایشان دیدم که برایمان قابل دقت می بود. آنقدر نسبت به روابط و فرهنگ و هویت ایرانی‌مان دقت‌نظر داشتند و بها می‌دادند به همه یک نوع تعصب و عِرق ایرانی بودن را القا می‌کرد. واقعاً ایران را دوست داشتند. بسیار دلبسته اخلاق، منش و کردار ایرانیان بودند. به جای این که به خارج از سرزمین بروند در گیلان ساکن شدند. آن هم در روستاها پیش مردم عادی و زندگی خوبی داشتند. هیچ‌زمان از پروانه معصومی تبختر و غروری که به رخ مردم بکشد را ندیدم و همیشه یک افتادگی خاصی که مخصوص خانم‌ها و بانوان با سواد و فرهنگ ایرانی است در ایشان سراغ داشتم. 

الماسی در عکس العمل به برخی از کم‌لطفی‌ها، او گفت: من به نظرم به جای این بی‌مهری‌ها و بی‌معرفتی‌ها باید یاد این چنین بازیگران بزرگی را زنده نگه داشت. به نظرمن اینجا یک نفاقی در تلاش است بین خانواده هنر شکل بگیرد. به نظرمن بچه‌های سینما، بازیگران ما حواس‌شان یک مقداری جمع بشود و همدیگر را ارزان و بی‌مایه نفروشند. ما کنار همدیگر هستیم و آنچه که علتشده گروه عظیمی از هنرمندان خوب‌مان در این آب و خاک بمانند دلبستگی به این فرهنگ و آب و خاک و هویت و باورها مردم خوب ایران است. خانم معصومی هم از همین مردم خوب است و زیاد قابل احترام و به نظرمن بزرگ زندگی کرد. یاد او را همیشه زنده نگه داریم. بدانیم که او چه ظرفیت‌های فرهنگی و هنری به ویترین هنر این مرز و بوم اضافه کرد و خاطراتش را مدام برای مردم و تاریخ این سرزمین مرور کنیم. 

انتهای مطلب/