سروده شاعر هندی برای مردم کرمان؛ هر آنچه بر سر غزه و کرمان و یمن آمد/ من هندی خجالت می کشد امروز و جدانم

به نقل از خبرنگار فرهنگی خبررسان از تنسیم،‌ تعداد بسیاری از اندیشمندان در توصیف عوامل سازنده هویت ملی ایران در طول تاریخ، به نقش مهم و محوری زبان فارسی اشاره کرده‌اند. زبان فارسی در طول قرن‌ها توانسته است به گفتن نخ تسبیحی برای کنار هم قرار دادن قومیت‌ها و زبان‌های گوناگون راه اندازی دهندۀ ایران تاریخی و فرهنگی عمل کرده است و حتی در وقتی که تحول و تغیرات سیاسی و آمد و رفت حکومت‌ها قسمت‌هایی از این سرزمین را از دامن مادر مهم جدا کرده است، باز هم این پیوند حسی و فرهنگی نگه داری شده است و تا این مدت هم سپس از قرن‌ها زبان فارسی در تشکیل این پیوند موفق بوده است.

یکی از با اهمیت ترین عوامل تشکیل این موقعیت ممتاز و اختصاصی برای این زبان شیرین و کهن، خلق آثار ادبی ماندگار و قشنگ در طول تاریخ به این زبان بوده است. ادبیات و به اختصاصی شعر، زبان فارسی را در دل مردم مناطق بسیاری از جهان محبوب کرده است. به همین علت است که باید نقش نخست را برای به دست آوردن این موقعیت اختصاصی برای زبان شیرین فارسی به شاعران داد.

بعد از فاجعه تروریستی کرمان و شهادت جمع بسیاری از هموطنان شاعران با سروده‌های خود این عمل جنایت‌کارانه را محکوم کردند،‌ شاعرانی از کشورهای هند،‌ افغانستان و تاجیکستان نیز با سروده‌های خود با مردم ایران همدردی کردند. مهدی باقرخان شاعر هندی نیز آخرین سروده خود را به شهدای کرمان تقدیم کرده است.

این سروده به شرح ذیل است:‌

مجدد خون تازه ریخته بر خاک ایرانم
نبینم خدعه را در  سرزمین عشق و عرفانم

مجدد ناظر کِشت شهادت می بود و گلگون شد
مجدد خطه ایران زمینم، شهر کرمانم

گوهرها را من از اهل نظر، نهان نمی‌دارم
کف دریاست بنگر آن همه لولو و مرجانم

صدای کودک پرپر شده از کنج میدان است
به شکل سرخی خورشید زمان عصر، می‌مانم

به میدان می‌روم، این دشمنان احتمالا نمی‌دانند!
مثال خیزش اقصایم و  امواج توفانم

هر آنچه بر سر غزه و کرمان و یمن آمد
من هندی خجالت می‌کشد امروز  وجدانم

مرامم، آرزویم صلح  انسان ها بُوَد دایم
به راه عشق و ایمان من گذشتم از سر و جانم

انتهای مطلب/