سقوط تل آویو این بار در یک پویش_خبررسان

«تل‌آویو سقوط کرد» یا همان «تل‌ابیب سقطت» که سناریویی از آزادی فلسطین و نابودی اسرائیل است، در اولین دوره جایزه ادبی فلسطین در سال ۱۴۰۱ موفق به کسب رتبه برتر شد.

کتاب حاضر اولین تاثییر نویدبخش این نویسنده محسوب می شود که نماینده نسل پیروزی است؛ نسلی که خرد و آگاهی اش از زمان ناکامی ها پیشی گرفته است. آنچه در قبل رویایی محال می بود، امروز در ضمیر او به واقعیتی زنده تبدیل شده است که چشم انسان می‌تواند آن را ببیند و سرانگشتانش لمسش کند.

از نظر سمیه علی هاشم، نویسنده این تاثییر، نابودی اسرائیل اجتناب‌ناپذیر است و پایان حیاتش مشروط به زمان و ساعت صفر است و لحظه تحقق این وعده الهی برای فتح به زودی فرا خواهد رسید.

در قسمت‌هایی از این کتاب می‌خوانیم:

دروازۀ عامود در وسط حائط شمالی دیوارۀ شهر قرار دارد و آن را «دروازۀ دمشق» نیز می‌گویند؛ چون راه خروج کاروانیان بوده است. دستت را روی قلبت بگذار و تسلیم محض باش. اینجا باب عامود است؛ جایی که به وصال می‌رسی.

خود را از قیدوبند رها کن، روحت را پرواز بده و سپس نمازی ملکوتی، چنان که شایستۀ بیت‌المقدس باشد، به پایْ دار.

-یه وقتی اینجا یافا می بود… .

– سپس، صهیونیست‌ها اسمش رو تل آویو گذاشتن! پشت پنجره ایستاده می بود و چای می‌خورد، چشم‌هایش را در بین شلوغی خفه کننده‌ای به آسمان خراش‌ها دوخته می بود. نوری نمی‌تابید و همه جا غبارآلود می بود؛ یقیناً نه برای شلوغی و جمعیت و تراکم ساختمان‌ها، برای مشتی غارتگر و غاصب، فساد همه جا را گرفته می بود.

منذر تلاش می‌کرد بغضش را خفه کند. با صدایی لرزان در ادامه گفت: «چهل سال قبل از روز نکبت، یهودی‌ها توی محله‌ای به اسم تل آویو توی یافا زندگی می‌کردن؛ اما کم کم تل آویو یافا رو بلعید! …