زمان پریشی در خدمت ابهام: نقدی بر شمال از جنوب غربی_خبررسان

به گزارش خبررسان
خبررسان از تنسیم-امیرحسین مکاریانی؛ حمید زرگرنژاد، کارگردان شناختهشده سینمای دفاع مقدس، این بار با فیلم “شمال از جنوب غربی” به سراغ موضوعی پیچیده و تاریخی رفته است. فیلمی که با وجود داشتن پتانسیلهای زیاد، به علت برخی انتخابهای کارگردانی و روایی، نتوانسته به طور کامل از مسئولیت انتقال داستان خود به مخاطب برآید. در این نقد، به بازدید نقاط قوت و ضعف این تاثییر میپردازیم.
فیلم “شمال از جنوب غربی” به ماجرای خرابکاریهای منافقین با حمایترژیم بعث در شمال سرزمین میپردازد، اتفاقاتی که به بمبگذاری و کشتار مردم منجر میشود. این نوشته به خودی خود دلنشین و پرکشش است، اما نحوه روایت داستان علتشده مخاطب تا نیمههای فیلم نتواند به درستی با آن ربط برقرار کند. اغاز گنگ و مبهم فیلم، همراه با منفعت گیری از تکنیک زمانپریشی، به جای این که به جذابیت تاثییر بیفزاید، تنها بر ابهامات داستان افزوده است. این رویکرد علتمیشود مخاطب تا مدتی در فهمیدن نوشته و تشخیص طرفین دچار دچار سردرگمی شود.
شدت بالای روایت نیز به این مشکل دامن میزند. فیلم به حدی سریع پیش میرود که زمان تجزیه و تحلیل و فهمیدن کامل رویدادها را از مخاطب میگیرد. تنها از نیمههای فیلم است که مخاطب میتواند تا حدودی داستان را جستوجو کند، اما حتی در این مرحله نیز ابهامات قبلی به طور کامل از بین بردن نمیشوند.
بازیگران و اجرا: نقطه قوت فیلم
یکی از نقاط قوت فیلم، بازیهای قابل قبول بازیگران است. وجود چهرههای شناختهشدهای همانند مصطفی وقتی، امیر آقایی، بهناز جعفری، مهدی زمینپرداز، و دیگران، به فیلم جان بخشیده است. بازیهای خوب این بازیگران تا حدی توانستهاند ضعفهای روایی فیلم را جبران کنند و مخاطب را تا آخر فیلم نگه دارند.
فیلمبرداری فیلم نیز یکی دیگر از نقاط قوت آن است. پلانهای قشنگ و ترکیببندیهای دقیق، به همراه صحنهآرایی مناسب، فضای تاریخی و جغرافیایی فیلم را به خوبی به عکس کشیدهاند. این عناصر بصری به جذابیت فیلم افزوده و تا حدی توانستهاند دقت مخاطب را از ضعفهای روایی منحرف کنند.
این چنین فیلم پر از صحنههای درگیری مسلحانه است، اما متأسفانه این صحنهها به خوبی پرداخت نشدهاند. نماهای اکشن فاقد معارفه آشکار و طراحی دقیق می باشند و تنها به صدای تیراندازی و تیرهایی که به نظر بیمقصد شلیک خواهد شد، محدود شدهاند و حتی یک نمای معرف در این صحنهها گرفته نشدهاست. این قضیه نه تنها به جذابیت صحنههای اکشن پشتیبانی نکرده، بلکه علتشده این قسمتها از نظر بصری و دراماتیک ضعیف به نظر برسند.
با وجود همه انتقاداتی که به شدت بالای روایت داخل شد، این رویکرد یک مزیت نیز دارد: فیلم را از شعارزدگی و کلیشههای رایج در سینمای دفاع مقدس دور کرده است. فیلمهای این ژانر زیاد تر در دام شعارهای تکراری و صحنههای احساساتی میافتند، اما “شمال از جنوب غربی” با شدت بالای روایت خود، از این خطر اجتناب کرده و فضایی واقعگرایانهتر به وجود اورده است.
“شمال از جنوب غربی” فیلمی است با موضوعی دلنشین و پرکشش، اما به علت روایت پیچیده و گنگ، نتوانسته به طور کامل از پتانسیل خود منفعت گیری کند. منفعت گیری از تکنیک زمانپریشی و شدت بالای روایت، اگرچه در برخی موارد به جذابیت فیلم افزوده، اما در نهایت علتسردرگمی مخاطب شده است. با این حال، بازیهای خوب بازیگران و فیلمبرداری قشنگ، تا حدی توانستهاند این ضعفها را پوشش دهند.
اگر فیلم با روایتی سادهتر و خطیتر اراعه میشد، میتوانست پیروزی بیشتری کسب کند و مخاطب را به طور کامل دچار داستان خود کند. در نهایت، “شمال از جنوب غربی” اثری است که با وجود ضعفهایش، به علت نوشته مهم و اجرای قابل قبول بازیگران، قیمت دیدن دارد، اما انتظار میرفت با دقت به سابقه حمید زرگرنژاد، نتیجه نهایی نیرومندتر و تاثیرگذارتر باشد.
انتهایمطلب/
دسته بندی مطالب
اقتصاد
منبع