نگاهی به فیلم سینمایی «هتل»|داستانی که سریع لو می رود!

به نقل از خبرنگار فرهنگی خبررسان از تنسیم، به گمان زیاد مخاطبان فیلم «هتل» وقتی که به همراه بلیطشان داخل سالن سینما می‌‎شوند، خیالشان راحت است. آن‎ها می‏‌دانند که مخاطب فیلمی می باشند که حداقل آن‎ها را می‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خنداند، یقیناً از فیلمی که برچسب کمدی روی آن خورده است، بیشتر از این هم انتظار نمی‌‏رود. خیال مخاطب این فیلم می‌‎تواند راحت‌تر هم بشود، آن‎ها می‌‎‌توانند دست خانواده‏ایشان را بگیرند و فرزندانشان را هم با خود به سالن سینما ببرند؛ فیلم شوخی‌‎‏های مثبت ۱۸ ندارد و تا حدودی برای نوجوانان هم می‎‌‌‌تواند مناسب باشد. هرچند که برخی از شوخی‌های فیلم، از فضای مجازی منفعت برده است و احتمالا مخاطب سنتی‌‎تری که با فضای مجازی و شوخی‌‎‌هایش میانه ندارد، قسمت‎هایی از فیلم را فهمید نشود، یقیناً در هتل، شوخی‌‎هایی هم برای نسل سنتی‌تر وجود دارد تا مخاطب عام‌‎تری را مقصد بگیرد.

از همان ۵ دقیقه آغازین فیلم اما می‎توان داستان فیلم را تا آخر گمان زد؛ وقتی که مسعود اطیابی، کارگردان تاثییر، از کلیشه همیشگی مردان دو زنه منفعت گیری می‌کند. همه مخاطبان فیلم می‎‌‌دانند در کشاکش داستانی فیلم، وقتی که شخصیت‌‎ها موش و گربه‎ بازی درمی‎‌آورند، در نقطه‌ای درست در ۵ دقیقه پایانی فیلم، با هم روبه‏رو خواهند شد و دستشان برای هم رو می‌‏بشود؛ کلیشه‏‎‌ای که در همه فیلم‎‌‌های کمدی از این جنس دیده می‏‌بشود؛ با این حال اما اطیابی، تا حدودی، از بعد کلیشه موش و گربه‎‌‌بازی برآمده و این کشمکش داستانی که اتفاقا بار طنز فیلم را هم به دوش می‏‌کشد و مخاطب را می‌‎خنداند، موفق از آب درآمده است. احتمالا اوج این پیروزی، سکانش پاساژگردی و اتاق پرو لباس‌ باشد؛ وقتی که همسر اول، عمه و همسر دوم شخصیت مهم فیلم، رامین، هر سه در اتاق پرو می باشند و پژمان جمشیدی،  مستاصل و درمانده، از اتاق پروی به اتاق پرو فرد دیگر می‌‎رود، مانتویی را به دست یکی و مانتوی فرد دیگر را به دست فرد دیگر می‏‌دهد. نادرست می‏‌کند و بدون این که افترا و نهان‏کاری‎‌‌‌‌‌‌‌اش برملا بشود، از بعد اوج داستان و روبه رو شدن شخصیت‎‌‌ها با هم برمی‎‌‌‌‌‌آید. در آخر داستان، همان ۵ دقیقه انتهایی فیلم اما بازی آخر می‌‏گیرد و بی‎خبران از هم باخبر می‌‏شوند.

اطیابی در انتخاب بازیگرانش هم زیاد ریسک نکرده و ترجیح داده است، بازیگر فیلم محبوب آثار قبلی‌‎اش، «دینامیت»، «تگزاس» و «بخارست» را به کار بگیرد، یعنی پژمان جمشیدی که این روزها در هر فیلم و سریالی تاثییر و اسمی از خود به جای گذاشته است و زیاد تر به گفتن یک بازیگر کمدی شناخته می‏‌بشود تا بازیکن فوتبال. اطیابی در انتخاب بازیگر روبه رو جمشیدی هم سراغ کلیشه‌‏ها رفته و از محسن کیایی بازی گرفته است که همانند جمشیدی سابقه همکاری طویل با اطیابی دارد. او نیز از بعد نقش یک مرد دو زنه برآمده است و به گفتن رئیس یک شرکت، توانسته نشانه‌های قوت را بر کارمندش نشان دهد و همراهی او را در کار غیراخلاقی‌اش داشته باشد. 

مسئله فیلم اما داستان آن است. درست است که ریتم فیلم، کند و کشدار نیست و مخاطب از سر بی‏حوصلگی خمیازه نمی‏‌کشد، با این حال اما فیلم از نظر داستانی گاف‌های بسیاری دارد، وقتی که شخصیت‎‌‌پردازی داستانی با مشکلاتی روبه‏‌رو است و شخصیت‎‌‌های فیلم، رامین، سهیلا، ستاره (مه‎لقا باقری) و مسعود (محسن کیایی) از حد تیپ فراتر نمی‌‏روال و شخصیت‎‌‌پردازی درست و دقیقی که بتواند بار داستانی را بکشند، ندارند. داستان فیلم هیچگاه نمی‏‌گوید که چرا رامین (با بازی جمشیدی) از همسر اولش سهیلا (صدف اسپهبدی) جدا شده است و علت بی‌پولی رامین در ابتدای داستان و تن دادن به ماجراهای سپس از آن، سفر به کیش و دیدار با عمه سهیلا (با بازی ریما رامین‌فر) چیست؟ در ادامه فیلم هم به گمان زیاد مخاطبان، خود باید گمان بزنند، ماجرای اختلاف عمه و پدر سهیلا برای سهم‌‎الارث زمینی که امروز گران‌ قیمت شده است و همه دستگاه‌های دولتی برای تصاحبش با هم مسابقه می‎‌‌دهند، چیست؟ و بدترین قسمت داستانی فیلم، ماجرای فرد مصرف‌‎کننده و یا مرد دستفروش است. از ورود ناگهانی و بی‌‎دلیلش به فیلم تا وقتی که در سکانسی اشکار می‌‏بشود، رئیس باند مواد مخدر است. وصله ناجور فیلم که به نظر می‎‌آید امیر برادران و پیمان جزنی، برای این که آخر‎‌بندی فیلم را رقم بزنند و شوق ورود پلیس‌‎ها به فیلم را داشته باشند، در «هتل»گنجانده‌‎اند.

داستان «هتل» در جزیره کیش اتفاق می‎افتد، این در حالی است که فیلم از سکانس‎‌‌های بکر دریایی و دل‎‌انگیز خلیج فارس و حتی کلیشه‎‌‌ای و نوستالژی جزیره همانند کشتی یونانی و درخت سبز خالی است و فضای بصری فیلم به سردر هتل معروف جزیره کیش (که گویا فیلم ساخته شده است تا هتل را معارفه کند) و چند پاساژ خلاصه می‏‌بشود تا مخاطب نه تنها از داستان خوب که چشمش از مناظر بکر هم بی‏‌منفعت باشد. با این وجود اما هتل سپس از ۴ ماه، تا این مدت بر پرده سینماهاست و می‏‌فروشد و تا به امروز بیشتر از ۲۳۰ میلیارد تومان فروش داشته است و به گفتن دومین فیلم پرفروش سال شناخته می‎‌‌بشود.

انتهای مطلب/