سپاس های بی خاصیت سینمایی!_خبررسان
[ad_1]
به گزارش خبررسان
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبررسان از تنسیم، سینما را جشنها و دورهمیها و جشنوارههای متعدد نجات نمیدهد. همانگونه که برخی از جایزهها هم پشتیبانی نمیکند بازیگر خوب، کارگردان و فیلمنامهنویس حرفهای و تهیهکننده کاربلد و توانمند پرورش شود.
اما به هر حال ما به جشنواره خوب و استاندارد و در عین حال با وجهه بینالمللی نیازمندیم. سالها است که در حوزه سینما، همه نگاهها به فیلم فجر است که در دولت جاری آن هم دو پاره شد و مجدد باید بگوییم جشنواره ملی و جشنواره بینالمللی فیلم فجر.
وقتی که جشن حافظ یا اصطلاحاً جشن دنیای عکس به منصه ظهور رسید آرام آرام جای خودش را باز کرد. یقیناً در چند سال تازه نتوانسته همچون قبل که با مسئولیت علی معلم فقید هدایت میشد اثرگذار باشد. جوایزی که امسال هم صدایِ زیادها را درآورد هنگامی «سرزمین مادری» کاندیدای دریافت تندیس حافظ می بود و جوایز به «دفتر یادداشت» و «نیسان آبی» رسید.
همین اتفاق یقیناً با نشان سیفالله داد و جشنِ سپاس تهیهکنندگان افتاد. جایزه بهترین سریال کمدی به «دفتر یادداشت» میرسد. یا مجری مؤثر زن تلویزیون «ملیکا شریفینیا» میشود!
با احترام به این محصولات، اشکار نیست متر و معیارِ برگزارکنندگان جشن سپاس چه بوده و چه هست که نشان سیفالله داد را به همه نوع هنرمندی با افکار، نگاه و اتفاقات گوناگون اهدا میکنند.
فارغ از این که انتقاد جدّی به تعدد و تکثر این جشنوارهها و جشنها وجود دارد در نوع برگزاری هم سخن و حدیث زیاد است. هنگامی تهیهکنندگان به کلمه دلسوز دور هم جمع خواهد شد تا جشن سپاس یا به کلمه بهتر یک دورهمی برای هنرمندان برگزار کنند، از خدمات و زحمتهایشان به نوعی تشکر به عمل آورند، بهتر نیست به فکر ساخت یک محصول تازه با استانداردهای روز و جذابیتهای ملزوم باشند.
چرا که متأسفانه امروز نمیتوان تعداد بسیاری از فیلمهای سینمای ایران را در سبدِ آثار مورد قیمت و استاندارد قرار داد. مصداقِ بارز آن تعداد بسیاری از فیلمهای همین جشنواره چهل و سوم می بود که حضورشان در قسمت مسابقه سینمای ایران قابل تأمل می بود.
در بین جوایز شبِ قبل جشن سپاس تهیهکنندگان هم جوایز به تعداد بسیاری از همین کارهای ضعیف رسید. تفریق مانی حقیقی و دفتر یادداشت، یا در بین کارهای کودک به «نارگیل۲» و مؤثرترین مجری زن تلویزیون هم ملیکا شریفینیا که چند صباحی است با «کودکشو» مجریگری را توانایی میکند.
یقیناً جوایز خوبی هم این جشنواره اهداء کرده که در نوع خودش قابل تقدیر است. از دقت به ایفای نقش علیرضا کمالی که در «پوست شیر» و چند تاثییر دیگر درخشیده تا تقدیر از یک عمر فعالیت شهاب حسینی.
اما در کنار همه این موارد، باید به این مسئله هم اشاره کرد جامعه صنفی هنرمندان چه تهیهکنندگان، چه کارگردانان و بازیگران و بقیه صنوف، یک مهم را باید در دستور کار خودشان قرار دهند و آن همدلی و همبستگی است.
هنگامی یک صنف را چند پاره میکنند و هر تهیهکنندهای گروهی را برمیگزیند ناظر این همه جشن، دورهمی و حتی در آینده احتمالا جشنواره هم باشیم. برگزاری مراسم تقدیر و تشکر از هنرمندان ملزوم است اما میتوان در عین حال به اشتغالشان و ساخت آثار فرهنگی و هنری قابل تقدیر و مورد قیمت هم دقت کرد.
در نهایت همه این دلایل پشت پرده تبدیل جشنی بیخاصیت به نام سپاس میشود که هیچ اثری در پیشبرد اهداف سینما نخواهد داشت.
انتهای مطلب/
دسته بندی مطالب
اقتصاد
[ad_2]
منبع