دوپارگی جشنواره فیلم کودک با امضای تفاهم نامه حل نمی شود_خبررسان

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبررسان از تنسیم؛ تفاهم‌نامه همکاری بنیاد سینمایی فارابی و شهرداری اصفهان برای میزبانی از سی‌وهفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان ایران با وجود مهدی جمالی‌نژاد استاندار اصفهان، رائد فرید‌‌زاده رییس سازمان سینمایی، حامد جعفری مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی و دبیر این جشنواره و علی قاسم‌زاده شهردار اصفهان در محل استانداری اصفهان  به امضا رسید.

بیشتر از سه دهه میزبانی اصفهان از جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، نه تنها به ارامش مدیریتی نرسیده، بلکه هر سال صحنه تکرار یک ضعف مزمن بوده است: دوگانگی بین ستاد مرکزی در تهران و ستاد محلی در اصفهان. با وجود امضای تفاهم‌نامه تازه بین بنیاد سینمایی فارابی و شهرداری اصفهان، این سوال جدی پابرجاست که آیا این اتفاقات سرانجام صاحب فرماندهی واحد خواهد شد یا باز هم قربانی شعارهای همیشگی می‌شود؟

رائد فریدزاده معاون وزیر و رییس سازمان امور سینمایی و سمعی و بصری با اشاره به مطلوب نبودن زیرساخت‌های بنیادین برای برگزاری یک اتفاقات ملی با نام جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان او گفت: با این که همه دست‌اندرکاران سینما و قسمت‌های دولتی و خصوصی دغدغه کودک و سینمای کودک دارند، از ادوارگذشته تا بحال قدم تاثییر‌گذاری برای جواب مطلوب به این دغدغه‌ها برداشته نشده است، به همین خاطر ملزوم است در دوره جاری با همکاری مقامات استانی و شهری اصفهان و شراکت و همدلی همکاران سازمان سینمایی و فارابی قدم‌های تاثییر‌گذاری برای تشکیل زیر‌ساخت و بستر مناسب با مقصد رفع ساختن نقایص برداشته شود.

این حرف های‌ها خود نشانه‌ای از مشکلات خاص برگزاری جشنواره و اصلا تولیدات سینمای کودک و نوجوان دارد چرا که جشنواره فیلم کودک اصفهان سال‌ها است با یک مشکل ساختاری ساده اما مهلک دست به گریبان است دو رئیس، دو سیاست، دو مسیر. در یک‌سو بنیاد سینمایی فارابی به گفتن متولی ملی که باید نگاهش زیاد تر به برند بین‌المللی و استانداردهای حرفه‌ای معطوف باشد و در نظر دیگر شهرداری اصفهان که برتری را به شور و شوق محلی، وجود مردم و نمود‌های شهری می‌دهد. نتیجه این کشمکش، سال‌ها سردرگمی در سیاست‌گذاری، موازی‌کاری و گاه حتی برگزاری برنامه‌های متناقض در دل یک اتفاقات واحد بوده است.

برگزاری رویدادهای جنبی در کنار جشنواره برای خانواده‌ها و والدین با نوشته کلی نقش سینما در تشکیل فضایی نشاط‌آور و امید‌آفرین، رفع کردن صدمه‌های روحی کودکان و نوجوانان  ناشی از جنگ تحمیلی و شکل روبه رو با مسائلی این‌چنینی از دریچه سینما، از جمله پیشنهادهای رییس سازمان امور سینمایی برای جشنواره سی‌وهفتم می بود.

اما این که چه مقدار این اهداف در زمان برگزاری پیگیری خواهد شد جای او گفت و گو دارد. مثالهای این شکاف در دوره‌های قبل کم نبوده‌است از مجدد‌کاری در انتخاب فیلم‌ها و چیدمان اکران گرفته تا تداخل برنامه‌های جنبی که بعضی اوقات یکدیگر را خنثی کرده‌اند. در سال‌هایی حتی ناظر بودیم که یک طرف از برنامه‌های تبلیغاتی خود رونمایی می‌کرد در حالی که طرف دیگر هم‌زمان مراسم موازی ترتیب داده می بود.

علی قاسم‌زاده شهردار اصفهان نیز در سخنان کوتاهی با دقت به سابقه بیشتر از یک دهه‌ای خود در برگزاری جشنواره فیلم کودک و نوجوان در مسئولیت‌های گوناگون شهری در اصفهان اذعان کرده است که  «الزام دارد افقی روشن و طویل مدت برای این جشنواره ترسیم کنیم». آیا با گذشت این سالها تا این مدت افقی ترسیم نشده؟!

وی در ادامه به لزوم رسیدن به فهمیدن و همدلی مشترک بین همه نهادها، هنرمندان و مدیران مرتبط، اشاره کرده است و باز هم باید سوال کرد آیا این فهمیدن و همدلی تا این مدت شکل نگرفته؟! 

اکنون با امضای تفاهم‌نامه ۲۱ مرداد ۱۴۰۴، همان قولهای آشنای «هم‌گرایی»، «تجمیع توانایی‌ها» و «ترسیم افق روشن» مجدد شنیده می‌شود. استاندار اصفهان از «برآیند تجارب قبل» سخن می‌گوید و شهردار بر «همدلی نهادها» پافشاری می‌کند. اما توانایی نشان داده که این واژگان، بدون ضمانت اجرایی، فقطً سوختی برای تیتر رسانه‌ها می باشند.

رائد فریدزاده، رئیس سازمان امور سینمایی، صریح‌تر از دیگران اعتراف کرده که حتی زیرساخت‌های پایه برای برگزاری یک جشنواره ملی فراهم نیست. سوال اینجاست که چطور شهری که سالهاست میزبان این اتفاقات بوده، تا این مدت فاقد این چنین بسترهایی است؟ و مهم‌تر، چه تضمینی هست که همین نقص‌ها در دوره سی‌وهفتم تکرار نشود؟

حامد جعفری، دبیر جشنواره، از ایده‌های بلندی چون «خواهرخواندگی با جشنواره‌های معتبر جهان» و «تشکیل دبیرخانه دائمی» سخن حرف های است. اما چه زیاد ایده‌هایی که در ادوار قبل با همین آب و تاب نقل شدند و هیچ‌گاه به اجرا نرسیدند، چرا که هر سال بعد از آخر جشنواره، ستادها خاموش و قولها بایگانی خواهد شد.

حقیقت این است که اگر تفاهم‌نامه امسال به یک «ساختار واحد» و «مدیریت یکپارچه» ختم نشود، هیچ مقدار از بودجه، وجود مهمانان خارجی یا برنامه‌های رنگارنگ، جشنواره فیلم کودک اصفهان را از سایه «دوپارگی مزمن» خارج نخواهد کرد. سی‌وهفتمین دوره، یا نقطه آخر این چرخه فرسایشی است یا یک حلقه دیگر در زنجیره قولهای بر زمین‌مانده.

انتهای مطلب/