«سوگنامه باد»؛ ۷۶ شعر سپید خواندنی در بازار نشر_خبررسان

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبررسان از تنسیم، انتشارات بامداد نو نخستین دفتر شعر فاطمه بیرانوند را با گفتن «سوگنامه باد» روانه بازار کتاب کرد. این مجموعه که به‌گفتن جلد چهارم از سلسله‌کتاب‌های «سپهر شعر» انتشار شده، با نظارت محمد ولی‌زاده در ۱۶۰ صفحه انتشار کردن یافته است.

بیرانوند پیش‌تر با سروده‌هایش در جشنواره‌های ادبی حضوری درخور دقت داشته است؛ از جمله نامزدی در قسمت اختصاصی چهاردهمین دوره جایزه شعر خبرنگاران، انتخاب شدن در هفدهمین و نوزدهمین دوره این جایزه، و نیز کسب جایزه سومین دوره «کتاب سال بهاران» در قسمت اختصاصی شاعران بدون کتاب.

«سوگنامه باد» نخستین دفتر جدا گانه این شاعر است که با قیمت ۲۵۰ هزار تومان انتشار شده و اکنون در کتاب‌فروشی‌ها و مراکز پخش انتشارات بامداد نو در دسترس علاقه‌مندان شعر معاصر قرار گرفته است.

مجموعه حاضر شامل ۷۶ قطعه شعر سپید با مضامین اجتماعی، اعتراضی، تغزلی و جنگ است که دلهره‌های زنانه چاشنی آن شده است.

در این مجموعه‌، شاعر با زبانی سرشار از استعاره، سکوت، و اندوه، به کاوشی عمیق درون انسان معاصر دست می‌زند؛ انسانی که در میانه‌ جنگ‌ها، خاطرات فراموش‌شده، و عشق‌های ناتمام ایستاده است. شعرها، چون تکه‌هایی از آینه، تصویرهایی شکسته از زمان، تنهایی، و مرگ را بازتاب خواهند داد، اما در دل این تاریکی، جرقه‌هایی از امید، عشق، و بازسازی نیز می‌درخشند.

شاعر، با نگاهی شاعرانه و فلسفی، از تأخیرها و گسست‌ها می‌گوید: تأخیر در رسیدن، در اغاز، در بیداری. او از زخم‌هایی سخن می‌گوید که نه‌فقط بر تن، که بر حافظه، زبان، و هویت انسان نشسته‌اند. در این بین، زن، عشق، و کلمه به‌گفتن نیروهایی نجات‌قسمت ظاهر خواهد شد؛ گاه در قامت زنی که شب را زیر روسری‌اش نهان می‌کند، گاه در پنجره‌ای که به‌سوی زندگی باز می‌شود.

این مجموعه، دعوتی‌ است به تأمل در مرزهای بین بودن و نبودن، صلح و جنگ، فراموشی و یادآوری. شعری‌ست برای آن‌که تا این مدت در باد ایستاده، تا این مدت به قطاری چشم دوخته، و تا این مدت در تاریکی، به روشنایی کلمات ایمان دارد.

از جمله ویژگی‌های سروده‌های بیرانوند، دقت به زبان شعر است؛ به‌طوری که هرچند زبان شعر می‌تواند مخاطب عام را جذب کند، اما تحت تأثیر پسند عام قرار نگرفته و تلاش دارد اصالت خود را نگه داری کند.

در یکی از سروده‌های این مجموعه می‌خوانیم:

فکرهایم

سربازانی کشته شده‌اند

در خیابان‌ها 

اتاق‌ها

و کافه‌ها

زخمی‌ام 

همانند خواب‌های این دوربین عکاسی 

که از جنگ عکس می‌گیرد 

و هرچه می‌دوم 

به باد همانند تر می‌شوم

قبل از تو 

آن سمت صلح جستوجو صدای کبوترها می‌گشت

آن سمت صلح جوان می بود

آن سمت صلح آواز محلی می‌خواند 

اکنون

نه به انگلیسی‌ها فکر می‌کنم 

نه روس‌ها

و نه نازی‌ها

به کشوری می‌مانم 

که در جنگ جهانی اول 

با لبخندی کوچک اشغال شده باشد

انتهای مطلب/